Pieten in la LLajta

Ik ben in Cochabamba!!! Cochabamba heet ook wel La Llajta, de stad van de eeuwige lente. De stad ook waar we drie jaar gewoond hebben. En ja, mijn Boliviaanse lievelingsstad.

Ik logeer bij mijn petekind Doriene en haar familie (Annemieke, Anco, Albert, Thijs, Elisa). Het is geweldig om elkaar weer te zien. De laatste keer dat ik Doriene een knuffel kon geven was een jaar of vier geleden in Nederland. Toen was ze 12, nu is ze 16!!

Vrijdag ben ik met de flota (de bus) van Santa Cruz naar Cochabamba gereden, 9 uur in een warme maar hele comfortabele bus. De stoelen zijn super breed en je kunt er, als je wilt, in liggen! Zo'n bus heet dan ook bus-cama, bed-bus.

De tocht gaat van de tropen via de nevelbossen met reuzen varens, over een pas van meer dan 3000m naar het droge dal van Cochabamba op 2500m.  De hele weg is tweebaans en de chauffeur rijdt,net als alle andere chauffeurs op de weg, als een gek. Ik heb alleen maar door mijn eigen raampje gekeken en zo min mogelijk door de voorruit. 

In Cochabamba viel ik midden in de voorbereidingen van het Sinterklaasfeest van de Nederlandse school. Mijn vriendin Annemieke is de leerkracht van de Nederlandse school en dus ook organisator van het feest.

Zaterdagochtend heb ik meegeholpen met opbouwen van het feestterrein, de zetel van de sint! Het was super leuk. De kinderen hebben genoten en de sint kwam met drie pieten in een landrover de berg opgereden. Een stoute rasta piet, een witte nieuwe piet en een hele lieve piet. 

En het waren super goede pieten, vanochtend lag de openhaard vol kadootjes!!!! We hadden gisterenavond dan ook heeeeel hard gezongen. De hele ochtend hebben we zitten uitpakken en nu is iedereen lekker aan het spelen en genieten van al het moois van de Sint.